De Dam als plaats
van herinnering

Het medium fotografie leende zich door relatief lange belichtingstijden in de 19^de en begin 20^ste eeuw beter voor het vastleggen van stilstaande objecten zoals gebouwen, dan voor het documenteren van de menselijke handel en wandel op straat. Zo schreef de → Lees verder

Voor herdenkingsmonumenten met een bovenlokaal karakter werd door de regering eind 1946 de Nationale Monumenten Commissie voor Oorlogsgedenktekens in het leven geroepen, met bijna honderdvijftig ‘leidende figuren van geheel organisch en samenlevend en -werkend Nederland’. Koningin Wilhelmina werd beschermvrouwe en → Lees verder

Tot de jaren zestig van de vorige eeuw was het bezit van een fototoestel slechts weggelegd voor kleine groepen in de samenleving. Daarom waren er overal in Nederland straatfotografen actief op locaties die veel dagjesmensen of bezoekers trokken. Tegen betaling → Lees verder

Naast bewaard gebleven originele afdrukken, negatieven en fotografische reproducties in boeken, tijdschriften of kranten vormen prentbriefkaarten een belangrijke bron van visuele informatie over specifieke locaties. De opkomst ervan in het laatste kwart van de 19^de eeuw hing direct samen met → Lees verder

Tot ver in de vorige eeuw was het gebruikelijk dat bijzondere festiviteiten werden begeleid door uitgebreide feestversieringen. Deze varieerden van tijdelijke triomfpoorten en versierde trams tot alle mogelijke kleinere of grotere bouwsels en feeërieke installaties. Koninklijke inhuldigingen, verlovingen, huwelijken, jubilea, → Lees verder

De Dam bestaat in feite uit twee gedeelten: een westelijk deel voor het huidige Koninklijk Paleis – dat vroeger kleiner was dan nu en tot het midden van de 16^de eeuw de Plaetse heette – en een oostelijk deel dat → Lees verder